Po chwili jednak schowałem zęby i położyłem po sobie powoli uszy. Lekko otworzyłem pysk. Łapy zaczęły mi drętwieć. Nagle zaczął padać śnieg. Pobiegłem swojej nory po mój szalik. Miał na sobie pełno pasków w kolorach tęczy. Podniosłem go z ziemi i zamaszystym ruchem wrzuciłem go sobie na plecy. Następnie pociągnąłem go z lewej strony, i owinąłem sobie wokół szyi. Potem zawiązałem go, żeby mi nie spadł. Pobiegłem szybko tam gdzie widziałem ostatnio Animę i tego Imperious czy jak mu tam. Wtedy zapomniałem o wszystkich tych "Obietnicach" i "Przysięgach" Animy. Zdradza mnie z tym białasem! Jego mina była jednoznaczna - Zabujał się w moim sensie życia - Animie. Straciłem ją. Pewnie już są razem, a ten Shadow już czeka aż będzie mógł wtrącić mnie na resztę życia do ciemnego, pustego grobu. Chętnie mu to teraz ułatwię. Chciałem już wracać do nory, kiedy niechcący naciskiem łapy przełamałem patyczek. Uznałem, że mnie nie usłyszeli. Jednak się myliłem, pobiegłem gdzieś daleko poza tereny. Wbrew mym uznaniom Anima mnie goniła, a ja o tym nie wiedziałem. Była 5 merów na mną. Nagle zobaczyłem mostek, był obsypany śniegiem. Droga na nim była zamarznięta. Pod nim płynęła woda, cóż..Może nie płynęła, bo była zamarznięta. Z daleka widziałem, że lód nie jest wytrzymały - Idealnie. Przyśpieszyłem, zbiegłem na mostek. Anima biegła jeszcze do mostku. Obejrzałem się, dopiero wtedy ją dostrzegłem. Była 10 metrów od mostku. Skuliłem się, żeby skoczyć do wody, i zamarznąć. Animie na mnie już nie zależało. Wtedy Anima krzyknęła :
<Anima? Będzie suicide?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
No, chyba nie trzeba przypominać, że zabronione jest obrażanie siebie nawzajem, obowiązuje tu zakaz kłótni. Proszę nie reklamować swoich blogów, jeśli nie zostanie uzgodnione to z głównym administratorem.