Od Seishiko C.D Historii Haruki

 - Jeszcze masz całe życie przed sobą. - zaczęła przyjacielsko, jednak spuściła wzrok jak gdyby powiedziała coś złego.
 Niezręczna cisza trwała dość długo.
 - Może masz rację. - przerwał. Popatrzył na nią.
 Seishiko w głębi duszy zarumieniła się. Od dłuższego czasu nie spotykała się z nikim. No, nie licząc Cornelii, Sebastiana i Serafiny. Ale nawet oni nie mogli zapewnić jej potrzeby kontaktu z innymi psami. Potrzebowała tego.
 - Ja nie znałam mojego taty. - odważyła się mu powiedzieć. - Porzucił mnie razem z matką.
 - Wybacz, ale nie jestem zbyt dobry w pocieszaniu. - zrobił zakłopotaną minę.
 - Nie martw się, - pozwoliła sobie na lekki chichot. - oswoiłam się z tym.

~*~

 Byli już w drodze powrotnej do swoich domów. Zapadał zmrok. Szli ścieżką leśną.
 - Lubisz noc? - zapytała Seishiko.

<< Haruka? >>